مدتی بود افرادی به اصطلاح با فرهنگ  وبه ظاهر با سواد ادعا می کردند که در قرآن هیچ علمی وجود ندارد من حقیر را بر آن داشت تا دلایلی مبنی بر وجود علم در قرآن ارائه کنم.

در یکی از آیات گفته شده: "ما دو دریا داریم که خود بین آن دو را حایلیم". آیا میتونه منظور از این دو دریا مثلا" اقیانوس منجمد شمالی و اقیانوس آرام باشه؟
آیا موارد علمی دیگری هم در قرآن وجود دارد چه در حد عقل و یا فراتر از عقل باشد؟

قرآن کتاب علم تجربی صرف اعم از زمین شناسی ، کیهان شناسی ، زیست شناسی ، جنین شناسی و ... نیست؛ بلکه کتاب معرفت و هدایت است و به تناسب به گوشه هایی از این علوم به اجمال اشاراتی دارد که با پیشرفت علم و کشف این حقایق پنهان از فهم و علم بشر ، به عظمت این کتاب که در عصر جاهلیت قدیم به این حقایق اشاره کرده ، پی برده می شود. در یکی از آیه های قرآن آمده: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيان؛ (1) دو دريا را پيش راند تا به هم رسيدند، ميانشان حجابى است تا به هم در نشوند». در این که منظور از این دو دریا چیست؟ اختلاف نظر وجود دارد. علامه طباطبایی منظور را دریاهای روی زمین از یک طرف و دریاهای زیر زمینی از طرف دیگر می داند و می نویسد: قابل قبول‏ترين تفسيرى كه در باره اين دو آيه كرده‏اند اين است كه: مراد از دو دريا دو درياى معين نيست، بلكه دو نوع دريا است، يكى شور كه قريب سه چهارم كره زمين را در خود فرو برده، كه بيشتر اقيانوسها و درياها را تشكيل مى‏دهد، و يكى هم درياهاى شيرين است كه خداى تعالى آنها را در زير زمين ذخيره كرده و به صورت چشمه‏ها از زمين مى‏جوشد، و نهرهاى بزرگ را تشكيل مى‏دهد، و مجددا به درياها مى‏ريزد، اين دو جور دريا يعنى درياهاى روى زمين و درياهاى داخل زمين همواره به هم اتصال دارند، هم در زير زمين و هم در روى زمين، و در عين اينكه" يلتقيان- برخورد و اتصال دارند" نه اين شورى آن را از بين مى‏برد و نه آن شيرينى اين را، چون بين آن دو حائل و مانعى است كه نمى‏گذارد در وضع يك ديگر تغييرى بدهند، و آن مانع، خود مخازن زمين و رگه‏هاى آن است، كه نه مى‏گذارد درياى شور به درياى شيرين تجاوز نموده، و آن را مثل خود شور كند، و در نتيجه زندگى جانداران را تهديد نمايد، و نه درياى شيرين به درياى شور تجاوز نموده بيش از اندازه از زمين بجوشد، و زياده از اندازه به دريا بريزد، و دريا را شيرين سازد، و در نتيجه مصلحتى را كه در شورى آب درياها است كه يا تصفيه هوا است و يا مصالحى ديگر از بين ببرد. و نيز به طور دائم درياهاى شور، درياهاى شيرين را از اين راه كمك مى‏كند، كه آب خود را به ابرها داده، و ابرها آن را بر زمين مى‏بارد، و زمين باران را در خود فرو برده مخازن خود را پر مى‏كنند، و همين مخازن هم درياهاى شور را كمك نموده، همانطور كه گفتيم از زمين مى‏جوشد و به صورت نهرهاى كوچك و بزرگ به دريا مى‏ريزد. (2) تفسیر نمونه در رد این نظر و ارائه نظر دیگر می نویسد: گفته‏اند: منظور از اين دو دريا درياى فارس و درياى روم است، در حالى كه امروز مى‏دانيم اين هر دو دريا آب شور دارد و برزخى در ميان آن دو نيست. يا اينكه گفته‏اند: منظور درياى آسمان است و درياى زمين كه اولى شيرين و دومى شور است، در حالى كه مى‏دانيم دريايى در آسمان وجود ندارد جز ابرها و بخاراتى كه از اقيانوسهاى زمين برمى‏خيزد يا اينكه گفته‏اند: منظور از درياى شيرين آبهاى زيرزمينى است كه با آب هاى درياها مخلوط نمى‏شود و برزخ ميان اين دو ديوارهاى اين مخازن است. در حالى كه مى‏دانيم در زيرزمين چيزى به صورت دريا كمتر يافت مى‏شود، بلكه ذرات آب در لابلاى ذرات خاك و شن مرطوب مخفى و پنهان است هنگامى كه در نقطه‏اى چاه مى‏كنند اين رطوبتها تدريجا جمع شده و آب ظاهر مى‏گردد، بعلاوه لؤلؤ و مرجان كه در آيات بعد به آن اشاره شده که در هر دو دریا هست و از هر دو استخراج می شود ، از آبهاى زيرزمينى و آب های آسمان به دست نمى‏آيد. پس منظور از اين دو دريا چيست؟ رودخانه‏هاى عظيم آب شيرين هنگامى كه به درياها و اقيانوسها مى‏ريزند معمولا دريايى از آب شيرين در كنار ساحل تشكيل مى‏دهند و آب شور را به عقب مى‏رانند و عجب اينكه تا مدت زيادى اين دو آب شيرين و شور به خاطر تفاوت درجه غلظت به هم آميخته نمى‏شوند. در مسافرت با هواپيما در مناطقى كه اين رودخانه‏ها به دريا مى‏ريزند منظره درياهاى آب شيرين و شور كه در كنار هم قرار دارند و از هم جدا هستند به خوبى از بالا نمايان است، و هنگامى كه كناره اين آبها به يكديگر مخلوط شوند آبهاى شيرين تازه جاى آنها را مى‏گيرند، به طورى كه اين دو درياى جدا از هم دائما جلب توجه مى‏كند. (3) در باره اين دو دريا تفسير جالب ديگرى از ناحيه بعضى گفته شده كه منظور از آن احتمالا جریان "رود های دریایی" مانند "گلف استریم" (رود خانه دریایی ای که است عظيم از سواحل آمريكاى مركزى حركت مى‏كند و سراسر اقيانوس اطلس را مى‏پيمايد و به سواحل اروپاى شمالى مى‏رسد. (4) عجب اينكه اين رودهاى عظيم دريايى با آبهاى اطراف خود كمتر آميخته مى‏شوند و هزاران كيلومتر راه را به همان صورت مى‏پيمايند و مصداق" مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ" را به وجود مى‏آورند! و از آن جالبتر اينكه در محل برخورد اين آبهاى گرم با آبهاى سرد مجاور، پديده‏اى رخ مى‏دهد كه براى انسان بسيار پر سود است، زيرا در محل تقاطع اين آبهاى گرم و سرد يك نوع حالت بى حسى يا مرگ دستجمعى براى حيوانات ذره‏بينى كه در ميان آب معلق هستند به وجود مى‏آيد، و از اين راه ماده غذايى فراوان و بى حساب جمع مى‏شود كه سبب جلب دسته‏هاى بزرگ ماهيان مى‏گردد، و به اين ترتيب اين منطقه يكى از بهترين مناطق صيد ماهى در كره زمين است. (5) بنا بر این آیه اشاره به دو دریایی می کند که کنار هم هستند و با هم یکی نشده اند و اقیانوس ها دریاهای جدا از هم هستند که با تنگه هایی به هم وصل می شوند و ظاهرا نمی توان آن ها را مصداق این دو دریا دانست. مطالب علمی در قرآن زیاد است که باید به تفاسیر علمی مراجعه کنید. پی نوشت ها: 1. الرحمن (55) آیه 19-20. 2. علامه طباطبایی ، المیزان ، ترجمه موسوی همدانی ، پنجم ، قم ، انتشارات اسلامی ، 1374 ش ، ج19 ، ص166-167. 3. مکارم شیرازی ، تفسیر نمونه ، - ، تهران ، دار الکتب الاسلامیه ، 1374 ش ، ج23 ، ص 124 -125. 4. همان ، ص 131. 5. همان ، ص 132